Οι αρχαίοι ΄Ελληνες, που έγραφαν τους νόμους τους πάνω σε μαρμάρινες στήλες ή τους ρητορικούς τους λόγους, τίς ιστορίες και ποιήματα τους σε παπύρους, έγραφαν τα γράμματα κεφαλαία (κεφαλαιογράμματη γραφή). Μ΄ αυτή τη γραφή άρχισαν να γράψονται και οι κώδικες, ώς τα μέσα της βυζαντινής εποχής, τόν 8ο με 9ο αίώνα. Τότε εμψανίζεται ένας άλλος τύπος γραφής, που ψαίνεται ότι έχει τίς ρίζες του στην ιδιόμορφη γραφή τών ελληνικών δημοσίων εγγράφων, την εποχή που οι Ρωμαίοι και αργότερα οι Βυζαντινοί διοικούσαν την Αίγυπτο. Η γραφή αυτή είναι ή μίκρογράμματη, αυτή που, εξελιγμένη, τη χρησιμοποιούμε και σήμερα.