 |
Γραφή - Βιβλιοθήκη: Βίοι παράλληλοι |
Στις χώρες που επινόησαν τη Γραφή, οι
βασιλιάδες και οι ιερείς συγκεντρώνουν και διατηρούν στα αρχεία των ανακτόρων
και των ναών πινακίδες (στη Μεσοποταμία) και παπύρους (στην Αίγυπτο), που
αναφέρονται σε πλήθος Θεμάτων: θρησκευτικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά κείμενα,
βασιλικοί κατάλογοι, λεξικά, λογαριασμοί, νόμοι και οτιδήποτε σχετιζόταν με τη
διοίκηση του κράτους.
Λίγοι όμως μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν! |
 |
 |
Στη συνέχεια ανάλογα κείμενα γράφονται πάνω σε
άλλο υλικό, τη περγαμηνή, που όμως είναι πολύ ακριβή. 'Ετσι τα βιβλία είναι πια πολύτιμα αντικείμενα και οι
Βιβλιοθήκες γίνονται θησαυροφυλάκια.
Βιβλία αγοράζουν μόνο οι «εκατομμυριούχοι». |
 |
Και με εκείνους που δε διαθέτουν εκατομμύρια τι γίνεται; Αυτοί πρέπει να περιμένουν μέχρι και τον 3ο αι.
π.Χ., όταν ιδρύονται οι πρώτες «δημόσιες» Βιβλιοθήκες. 'Ολοι τότε μπορούν να μελετήσουν. Αλλά και
πάλι λίγοι έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν τα δικά
τους βιβλία. |
Από τη στιγμή που αυτός ο κύριος
εφευρίσκει την τυπογραφία,
ο καθένας μπορεί να φτιάξει
τη δική του βιβλιοθήκη. |
Γουτεμβέργιος |
|
 |
